سلام

چه جالب

يه روزي بياد كه تو بري تو بين زمين وآسمون بموني وعكس خودتو بزني

سلام نخسته

آه اي صخره ي بلند،

اي سراپا همه پند

از تو اين تجربه آموخته ام ،

كه نلرزد تنم از غرش ارابه ي سنگين زمان،

و هراسي ندهم راه به دل ،

از طوفان كاه بودن ننگ است،

صخره و كوه مي بايد بود ...

کوه پرسيد: زِ رود

زير اين سقف کبود راز ماندن در چيست؟

گفت: در رفتن من

کوه پرسيد و من؟

گفت، در ماندن تو

بلبلي گفت: و من ؟

خنده ايي کرد و گفت در غزل خواني تو

آه ازآن آبادي که در آن کوه رَود، رود مرداب شود و در آن

بلبل سرگشته سرش را به گريبان ببرد و نخواند ديگر

من و تو بلبل و کوه و روديم

راز ماندن جز، در خواندن من، ماندن تو، رفتن ياران سفرکرده مان نيست

سلام بر دوستان همنورد

نيرويي از آن انسانهاست باور نكردني

وتوانايي به كارهايشان كه تصورشان هم مشكل است

تنها مانع ديوار بلند ذهن انسان است

متن جالبي بود

نمي دانم دو روز به پايان اين جهان باقيست
و يا امروز نخستين روز آغاز زمان است
هر چه هست در اين زمين خاکي
در آن سوي کره خاکي
تنهايي غريبي را حس مي کنم...

سلام/ چه جالب /من فكر ميكردم سنگنوردا شب كه ميشه خودشونو پرت ميكنن پايين...

حالا خيالم راحت شد....

بابا ايول كارتون خيلي درسته

من هر بار به وبلاگتون سر زدم به روز بودين

موفق باشين

درود ..

مدتي مديدي است كه بدنبال همطنابي مي گردم . براي صعود به اوج آن اوج بي نهايت ..

آري ..

نياز او سالهاست كه احساس مي شود . براي صعود كوله را بسته ام . هستي ؟ بگو يا علي ...

مي خواهم بروم ..

از مطالبت استفاده كردم . از اينكه با من همسفري خوشحالم

گفتي كه از دل تنگمان بگوييم.

راستش ما بيدلانيم!

................