آه اي صخره ي بلند،

اي سراپا همه پند

از تو اين تجربه آموخته ام ،

كه نلرزد تنم از غرش ارابه ي سنگين زمان،

و هراسي ندهم راه به دل ،

از طوفان كاه بودن ننگ است،

صخره و كوه مي بايد بود ...