 |
 |
|
|
هم طناب ( یکشنبه 87/2/22 :: ساعت 10:38 عصر)
شرایط عمومی صعود
قلاب کردن و گیر دادن پا در لبه های سنگ و تعادل گرفتن نیز از زمره تکنیهای مورد قبول در صعود است . می توان هم نوک پنجه را در مسیر قلاب نمود و از پاشنه پا بهره گرفت . |
||
|
|
|
|
|
هم طناب ( جمعه 87/2/13 :: ساعت 3:45 عصر)
Portaledge
Portaledgeوسیله ای است که امکان بیتوته و شب مانی (بیتوته ) را برای سنگ نوردانی که قصد صعودهای چند روزه بلند را دارند می دهد .این وسیله شبیه به یک سکوی ساده است . از چند فریم آلومینیومی و تسمه و اتصالات ساخته شده است . همانند چادر قابلیت بر پا شدن و حمل و نقل دارد و بالاکشی آن بر روی دیواره بسیار ساده است .برای نصب آنها تنها به یک کارگاه نیازمندیم . در اندازه های یک ، دو و حتی سه نفره ساخته می شود .مدل های پیشرفته آن دارای چادر ( ضد باران و حتی طوفان ) هستند . و مکانی راحت برای استراحت و تجدد قوا در اختیار صعود کنندگان قرار می دهند . تاریخچه ساخت این وسیله به نیمه اول دهه 80 میلادی برمی گرددکه کمپانی A5 نمونه های اولیه آن را تهیه و به سنگ نوردان معرفی کرد.استقبال از این وسیله به خاطر آسایش بی نظیری که در طی اقامت بر روی دیواره به سنگ نوردان ارایه می داد بسیار فراتر از حد انتظار اولیه طراحان آن بود . تا دهه هفتاد و اوایل هشتاد میلادی مکان های معلق استفاده از تور (ننوی) بیواک بود . این وسیله که شباهت زیادی به ننوی ملوان ها داشت به دو میخ ( کارگاه ) متصل می شد و سنگ نورد شب را در آن سپری می کرد.فشرده شدن بدن شخص در داخل آن و عدم آزادی حرکت از زمره نکات منفی آن محسوب می شد یکی دیگر از نقاط ضعف این وسیله نیاز به نصب آن بر روی دو نقطه تقریبا همطراز بود . ( امکانی که آشنایان به فن میدانند بر روی دیواره ها به راحتی به دست نمی آید .) . ولی سنگ نوردان با بهره گیری از Portaledge می توانند در هر مکانی از دیواره و در هر شرایطی به راحتی شب را سپری و استراحت کنند . |
||
|
|
|
|
|
هم طناب ( دوشنبه 87/2/9 :: ساعت 1:0 صبح)
وقتی یک نوشابه می خورید چه اتفاقی می افتد؟؟ 10 دقیقه بعد : 10 قاشق شکر وارد بدنتان می شود . می دانید چرا با وجود خوردی این حجم شکر دچار استفراغ نمی شوید ؟؟ چون اسید فسفریک ، طعم آن را کمی می گیرد و شیرینی اش را خنثی می کند . 20 دقیقه بعد : قند خون تان بالا می رود و منجر به ترشح ناگهانی و یک جای انسولین می شود . کبدتان شروع می کند به تبدیل قند به چربی تا قند خون بیشتر از این بالا نرود . 40 دقیقه بعد : حالا دیگر جذب کافِین کامل شده .مردمک های تان گشاد می شود ، فشار خون بالا می رود و در پاسخ به این حالت ، کبدتان قند را به داخل جریان خون رها می کند . گیرنده های آدنوزین مغز حالا بلوک می شوند تا از احساس خواب آلودگی جلوگیری کنند . 45 دقیقه بعد : ترشح دوپامین افزایش پیدا می کند و مراکز خاصی در مغز ، و مراکز خاصی که که حالت سر خوشی ایجاد می کنند ، تحریک می شوند . این همان مکانیسمی است که مصرف هرویین منجر به ایجاد سرخوشی می شوند . بعد از 60 دقیقه : اسید فسفریک موجود در نوشابه ، داخل روده کوچک ، به کلسیم ، منیزیم و روی می چسبد . متابولیسم بدن افزایش پیدا می کند . میزان بالای قند خون و شیرین کننده های مصنوعی ، دفع هر چه بیشتر کلسیم را از طریق ادرار باعث می شوند . مدتی بعد : کافِین در نقش یک داروی مدر وارد عمل می شود . حالا دیگر کلسیم و منیزیم و رویی که قرار بود جذب بدن شود ، بیش از پیش از طریق ادرار دفع می شود و به همراه آن مقادیر زیادی آب ، سدیم و دیگر الکترولیت ها نیز از دست می رود . مدتی بعدتر : کم کم آن غوغایی که در بدن تان ایجاد شده بود فرو کش می کند و نوبت به افت قند می رسد . در این مرحله یا خیلی حساس و تحریک پذیز می شوید یا خیلی کرخت و بی حال . حالا دیگر تمام آن آبی را که از طریق نوشابه وارد بدن خود کرده بودید ، دفع کرده اید . آبی که می شد به جای اسید و کافِین و شکر ، حاوی مواد مفیدی برای بدن تان باشد . تا چند ساعت بعد اثر کافِین می رود و شما هوس یک نوشابه دیگر می کنید ... فصل نامه کوه |
||
|
|
|
|
|
هم طناب ( چهارشنبه 87/2/4 :: ساعت 3:0 عصر)
Dry tooling
چند سالی است که که در ایران واژه dry tooling چندان دیگر نا آشنا نیست و کوهنوردان تا حد قابل قبولی در فصول سرد به صعودهایی با این شیوه می پردازند. Dry tooling به صعود از مسیرهای سنگی با استفاده از تبر یخ و کرامپون اطلاق می شود در مسیرهای ترکیبی یخ و سنگ و یا در جایی که به علت سرما امکان گیره گیری با دست نیست کاربرد زیادی دارد . ورودتبرهای بدون تسمه باعث ایجاد تحولی بزرگ در این شیوه شد . آزادی عملی که صعود کننده با این تبرها در مسیر به دست می آورد را می توان با جایگزینی کفش های سبک سنگ نوردی با کفش های سنگین کوه نوردی در اوایل دهه 80 میلادی مقایسه کرد . اما یکی از نکاتی که صعود کننده با این تبر ها باید در نظر داشته باشد نحوه کنترل آن ها به خصوص در زمانی است که نفر قصد طناب به داخل و یا نصب حمایت میانی را دارد. برای این کار می توان از روش های زیر سود جست : قفل شصت : همان طوری که در تصویر مشاهده می کنید نوک تبر غیر فعال در میان شصت دستی که تبر در گیر را کرفته قرار داده می شود . برای این کار حتما باید توجه کرد که بازو به حالت کاملا کشیده قرار داشته باشد تا شصت از زیر تنش آزاد شود و بتواند به راحتی باز شود . قرار دادن تبر بر روی شانه : این روش بسیار مرسوم است اما احتمال افتادن تبر بر اثر به هم خوردن تعادل نفر بسیار زیاد است . می توان بنا به شرایط و کمی خلاقیت تبر را روی سایر ابزار نیز قرار داد . چگونگی این کار به تجربه ، دید و شرایط خاص مسیر بستگی دارد . فقط توجه داشته باشید اگر در نیمه را ه مسیر تبر را ازدست دهید چاره ای جز برگشت ندارید .!! |
||
|
|
|
|
|
هم طناب ( دوشنبه 87/2/2 :: ساعت 12:27 عصر)
در سنگنوردی به نظر می رسد کمال هماهنگی بین جسم و ذهن برقرار شده است."
ولفگانگ گولیچ در بین سنگنوردان به عنوان یک اسطوره شناخته می شود، حتی برای آن هایی که خطرات این رشته ورزشی را به عنوان بخشی از وجودش پذیرفته اند. توانایی او در عبور از موانعی که دیگران را متوقف می کرد، چه واقعی و چه ذهنی، به زندگی کوتاهش درخششی بی نظیر می داد که او را از بقیه متمایز می کرد. علاوه بر صعود صخره های عمودی و دشوار اروپا، استرالیا، آمریکا و آسیا، گولیچ در رده بندی جامعه سنگنوردی هم بالا رفت تا تبدیل به یکی از بهترین قهرمانان تاریخ این رشته شود. بزرگترین میراث گولیچ صدها مسیری بود که او گشود. دیگران هم توانستند ردپایش را دنبال کنند و چیزهایی که او دیده بود ببینند، اما گولیچ همیشه اولین بود. هرچند که آرزوی او نه اول بودن، بلکه مبارزه با صخره های فتح نشده بود: "اگر بخواهیم جذابیت صعود اسپورت را توضیح دهیم، دیدگاه سنتی ورزش که آن را در قالب اصطلاحات ورزشی محض و عملکرد ورزشی به عنوان پدیده ای مجزا توصیف می کند کافی نیست، در عوض ارزش خاص سنگنوردی جنبه ماجراجویی و شیوه زندگی در آن است. اولین اصل، عملکرد بدون تعهد در این ورزش است: خود سنگنورد تعیین می کند که چطور، چه وقت و کجا فعالیتش را انجام دهد. تنها محدودیت پذیرفته شده، قاعده ای است که روش ها و ابزار فعالیت ورزشی را تعیین می کند، که آن هم توسط صعود کننده تصمیم گرفته می شود. تصمیم برای انجام کاری بر اساس توانایی های خودتان به این معنی است که شما استفاده از ابزار کمکی برای حرکت به جلو را محدود می کنید." همچنان که گولیچ سطح کارش را بالا می برد، بخش عمده تجارب صعودش معطوف به صعود سولو شد. قدرت جسمی و ذهنی تنها چیزی بود که جان او را صدها فوت بالاتر از سطح زمین حفظ می کرد. گولیچ از استفاده از طناب و صندلی فرود خودداری می کرد و در عوض با خود بولت حمل می کرد تا مسیر را برای دیگران علامت گذاری (آماده) کند. گولیچ فری سولو را به عنوان "حقیقتی دیگر در صعود آزاد" توصیف می کرد. "یک حس شگفت انگیز از لذت، تمام اضطراب را در خود ذوب می کند و ناگهان احساس می کنم که این بازی، قمار زندگی ام نبوده و ذاتاً خطرناک نیست. من در آفتاب روی سطح صاف قله می نشینم، "حقیقت دیگر" (نام مسیر) حالا دیگر جزئی از (خاطرات) گذشته است. این اندیشیدن به مرگ است که ارزش زندگی را به ما می آموزد." |
||
|
|
|
|
|
هم طناب ( یکشنبه 87/1/25 :: ساعت 10:53 صبح)
سبک های سنگنوردی_ صعود سولو (انفرادی)
صعود سولو ناب ترین شکل سنگنوردی است. نه کسی هست که حمایتتان کند و نه ابزاری که دست و پایتان را بگیرد. در این روش به تنهایی دیواره ها را صعود می کنید و تنها از دست ها و پاهایتان برای بالا کشیدن خود استفاده می نمایید. اگرچه ممکن است صعود سولو بهترین تجربه سنگنوردی باشد، اما بیشترین خطر ممکن را نیز در بر دارد. یک حرکت اشتباه ممکن است منجر به صدمات شدیدی شود. باید بدانید که صعود سولو فعالیتی است مخصوص آندسته که حداقل تا اندازه ای تجربه واقعی سنگنوردی دارند. مبتدی ها احتمالاً با اقدام به انجام چنین صعودی، صدمات جدی به خود وارد خواهند کرد.
صعود سولو انواع گوناگونی دارد که چند نمونه آن در زیر توضیح داده می شود: § صعود سولو با طناب (Solo Climbing): در این نوع صعود، شخص توسط طنابی متصل به یک ابزار قفل شونده حمایت می شود. این نوع صعود، امن ترین شکل صعود سولو است. § صعود سولو بر فراز آب های عمیق (Deep Water Soloing): این نوع، شامل صعود صخره های بالای دریاست. آب دریا نقش نوعی تشک برای کاهش احتمال مصدومیت، هنگام لیز خوردن و سقوط ورزشکار را دارد. § صعود فری سولو (Free Solo Climbing): این نوع سولو، حقیقی ترین شکل صعود است، بالا رفتن از دیواره تنها با دست های خالی و پاهایتان. اما این روش بسیار خطرناک نیز هست، زیرا هر گونه ابزار، حتی به منظور ایمنی، کنار گذاشته می شود. از سوی دیگر، صعود فری سولو به طور قطع باعث فوران آدرنالین در فرد می شود و عطش هیجان را فرو می نشاند. چرا صعود سولو؟! معمولاً ممکن است افراد با آگاهی یافتن از شرایط صعود سولو، به دلیل خطرات موجود، سطح دشواری و بدترین شکل مصدومیت ها که امکان دارد در هنگام صعود برای سنگنورد رخ دهد، جسارت خود را از دست داده و دلسرد شوند. اما باز هم با این وجود، بسیاری از سنگنوردان در سرتاسر دنیا اقدام به این نوع صعود می کنند. چه دلایلی آن ها را به سمت این ورزش بی نهایت دشوار و افراط آمیز می کشاند؟ برخی از این دلایل عبارتند از: ü صعود سولو به سنگنوردان آزادی مطلق می دهد و این امکان را برای آن ها فراهم می کند که همه چیز را تحت کنترل داشته باشند. ü هیجانی که صعود سولو ایجاد می کند، مسرت بخش و اعتیاد آور است. برخی افراد حتی احساس در خطر بودن را دوست دارند، زیرا این حس آن ها را ترغیب می کند که از حد توانایی انسان فراتر روند و در عین حال عطش خود نسبت به شور و هیجان را سیراب نمایند. هیچ چیز به اندازه صعود سولو در برانگیختن اینگونه احساسات در سنگنورد موثر نیست. ü صعود سولو کمکتان می کند که خود را بهتر بشناسید و از آنچه می توانید انجام دهید آگاهی یابید. این کار مشخص می کند که چقدر می توانید فراتر روید و تا چه اندازه می توانید بیشتر تلاش کنید تا حد و مرز معینی را بشکنید. این ورزش بهترین شکل ممکن برای هماهنگی یک سنگنورد با خود است: حرکات، افکار، و فراتر رفتن از حد و مرزهای معین. صعود سولو مسلماً آسان نیست، زیرا نیازمند تلاش فوق العاده ای از طرف سنگنورد است. احتیاط و پیش بینی های لازم را برای هر چه کمتر کردن خطرات این نوع صعود به کار ببندید. گردآوری و برگردان: سعید رشیدی نوین منبع:www.abc-of-rockclimbing.com |
||
|
|
|
|
|
هم طناب ( یکشنبه 87/1/18 :: ساعت 9:45 عصر)
یخ نوردی چیست؟ یخ نوردی شکل دیگری از سنگ نوردی است، به همان اندازه دشوار و مهیج، اما دو عامل سرما و یخ را نیز باید به آن افزود. کسانی که به دنبال نوع دیگری از صعود هستند و فقط رفتن به برنامه های زمستانی راضیشان نمی کند، شاید بخواهند ورزش هیجان انگیز و لذت بخش یخ نوردی را امتحان کنند.
در یخنوردی، در فضای باز، ورزشکار توده های یخی مانند شیب های پوشیده از یخ و آبشار های منجمد را صعود می کند. بسته به میزان شیب و نوع یخ می توان از ابزارها و تکنیک های گوناگونی استفاده کرد. یخ نوردی به دو گروه عمده تقسیم می شود. یک نوع آن شامل صعود آبهای جاری یخ زده، مانند آبشار ها، و نوع دیگر شامل سطوح برفی فشرده و شیب دار و یا یخ هایی می گردد که معمولاً در ارتفاعات بالای کوه ها یافت می شود. آغاز یخ نوردی در همان روزهای نخستین کوهنوردی بود که کوهنوردان با راه آب ها و دامنه های یخ بسته روبرو می شدند. با گذشت سال ها، تکنیک ها پیشرفت کرد و صعودهای انجام شده دشوارتر و دشوارتر گردید. در نتیجه برای رفع نیازهای جمع در حال افزایش یخ نوردان، ابزارها و لوازم مختلفی تولید شد و گسترش یافت. اگر آگاهی و آمادگی کافی داشته باشید، استفاده درست و بهینه از لوازم یخ نوردی باعث خواهد شد که توانایی صعود دیواره های یخی را پیدا کنید. تبر یخ و کرامپون مهمترین ابزارهای این ورزش هستند. اگر چه لوازمی که در یخ نوردی و سنگ نوردی به کار می روند تقریباً یکسان هستند، اما محیطی که صعود می کنید کاملاً متفاوت است. در حالی که نوع و کیفیت سنگ در طول سال تغییر بسیار اندکی می کند، یخ، روزانه و یا حتی در هر ساعت تغییر شکل می دهد. به خاطر داشته باشید که به همراه داشتن ابزار مناسب و آگاهی کامل از تکنیک های مختلف صعود ضروریست. مانند همه ورزش های دشوار و طاقت فرسای دیگر، یخ نوردان باید از خطرات این رشته آگاهی داشته باشند. با این وجود، نگذارید این خطرات مانع لذت بردن شما از تجربه استثنایی صعود یخ شود. با داشتن دانش و تمرین کافی و بینش صحیح به سوی تجربه صعودی لذت بخش پیش روید! منبع: http://www.abc-of-iceclimbing.com گردآوری و برگردان: سعید رشیدی نوین |
||
|
|
|
|
|
هم طناب ( شنبه 87/1/10 :: ساعت 5:50 عصر)
|
||
|
|
|
|
|
هم طناب ( شنبه 87/1/10 :: ساعت 5:47 عصر)
تغییر شیوه های زندگی ، ماشینی شدن زندگی امروزی ،نبودن تحرک ، نداشتن برنامه ی ورزشی منظم حتی در ساده ترین شکل آن و کاهش میزان فعالیت بدنی باعث تجمع انرژی ، ازدیاد بافت چربی و اضافه وزن می گردد. بنابر این یکی از ساده ترین روش ها که در هر سن و سا لی برای بدن مفید بوده و در هر مکا نی امکان پذیر است. همچنین به تجهیزات ویژه ای نیاز نداشته و ازبهترین شیوه های کاهش وزن و حفظ سلامت جسمانی و روانی محسوب می شود « پیاده روی و کوه پیمایی» می باشد. میزان سوخت و ساز بدن به توازن و تعادل میان انرژی به دست آمده ازطریق غذاها ومصرف آن انرژی در فعالیت های روزانه و فعالیت های سلولی بستگی دارد. پیاده روی همراه با نرمش های سبک و انجام کوهپیمایی باعث می گردد که سوخت و ساز بدن افزایش یاد. در نتیجه چربی های زائد بدن سوزانده شده و به تدریج به عضله تبدیل می شوند. در اثر تبدیل چربی به عضله میزان چربی بدن کاهش می یابد. بنابراین تداوم کوه پیمایی، نرمش، ورزش های سبک و پیاده روی باعث تحلیل رفتن چربی های زائد شده و میزان مصرف انرژی بالا می رود. که این خود باعث تناسب اندام وهمچنین از بروز چاقی جلوگیری می کند. در کوهپیمایی نیز ماند دیگر فعالیت های ورزشی، تغذیه نقش مهمی در افزایش توازن ورزشی دارد. با توجه به این که ورزش کوه پیمایی جزء ورزش های طولانی مدت است،سهم عمده ی انرژی بدن از چربی ها تأمین می گردد. به طور کلی در ورزش های استقامتی میزان عمده ی انرژی از چربی ها تا مین می شود. پس فعالیت مناسبی برای متعادل نگه داشتن وزن بدن محسوب می گردد. باید توجه داشت که میزان سوخت چربی ها به بر آورده شدن منابع کربوهیدرات بستگی دارد. همچنین میزان گلوکز خون و گلیگوژن ذخیره در ماهیچه ها از عوامل محدود کننده ی میزان فعالیت در انواع ورزش ها می باشد. در کوه پیمایی کوتاه مدت یکی از موادی که می تواند انرژی شما را افزایش دهد، قند است. غذاهای قندی، غذاهایی هستند که راحت خورده شده و سریع جذب می شوند و با افزایش سطح قند خون، نیاز انرژی عضلات و مغز را برآورده می سازند. البته این به آن معنی نیست که در این امر زیاده روی کنیم. چون علاوه بر فساد دندان ها، موجب می گردد انسولینی که در پاسخ به افزایش میزان قند خون ترشح می گردد به سرعت قند خون را پایین بیاورد. پس در مصرف مواد قندی کمی بیشتر دقت کنید و ازمنابع قندی طبیعی مانند میوه ها، خرما و ... استفاده نمایید.چرا که نه تنها تأمین کننده ی قند مورد نیاز بدن هستند بلکه ما را از دیگر مواد مانند آب، ویتامینها، املاح معدنی و فیبر نیز بهره مند می سازند. یک ساندویچ حاوی عسل ،موز رسیده و کمی کشمش می تواند قند زیادی به بدن برساند.دقت کنید استفاده از کره و مارگارین زیاد باعث کند شدن هضم کربوهیدرات ها شده و سطح انرژی را پایین می آورد. تأمین آب و املاح از دیگر عوامل حیاتی در ورزش کوه پیمایی است. با افزایش سطح فعالیت، میزان متابولیسم مواد مغذی افزایش یافته و دمای بدن بالا می رود. که در این میان آب نقش مهمی در تنظیم دمای بدن دارد. میزان حرارتی که در هنگام ورزش در بدن آزاد می شود قادر است هر 5 تا 8 دقیقه یک درجه ی سانتی گراد دمای بدن را بالا ببرد. تبخیر یک لیتر آب از سطح پوست بدن در اثر فعالیت ورزشی منجر به این می شود که 580 کالری گرما از بدن دفع شود. پس به میزان کافی آب بنوشید. حتی در فعالیت های کوتاه مدت نیز نوشیدن آب فراموش نگردد. مصرف نیم لیتر آب قبل از شروع کوه پیمایی می تواند مفید باشد.اگر هوا گرم باشد،نوشیدن نیم لیتر آب درهر ساعت لازم است. آب میوه ی رقیق شده ماند آب سیب،گریپ فروت، انگور و ... می تواند جایگزین مناسبی باشد.چون هم آب و هم مواد قندی لازم را تأ مین می نماید. توجه داشته باشید که نوشیدن آب مستلزم تشنگی نیست. تغذیه پس از کوه پیمایی نیزبسیار مهم است. در این مرحله تأمین آب( برای دفع مواد زائد حاصل از متابولیسم)، املاح معدنی و همچنین تأمین کربوهیدرات ها برای جایگزینی گیلگوژن مصرف شده از اهمیت خاصی برخوردار است.اضافه کردن کمی مواد پروتئینی به این مواد می تواند سنتز گیلگوژن را تسریع بخشد. به عنوان مثال یک لیوان شیر کم چرب، سیب، پرتقال، دو برش نان و کمی کیک می تواند تأمین کننده ی موارد فوق باشد. در هنگام کوه پیمایی اسید لاکتیک عضلات شما بالا می رود و در نتیجه باعث خستگی و احساس ضعف در عضلات می شود. بنابراین استفاده از مواد غذایی که در بدن شما باعث بروز پاسخ قلیایی گردد و اسید را خنثی کند می تواند از خستگی شما بکاهد، مانند سیب، پرتقال، توت فرنگی ، لیمو، گلابی، سیب زمینی، اسفناج، سبزی جات (خیار، ترب و تربچه) همچنین مصرف موز برای تأمین پتاسیم از دست رفته و گوجه فرنگی آغشته به نمک جهت تأمین سدیم و پتاسیم بعد از کوه پیمایی مفید می باشد
|
||
|
|
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
|
|
|
|
فهرست ها |
|
|
|
||
